Συνέντευξη: Πράκτορας M█████
Συνεντευκτής: Δρ. E████
Πρόλογος: Τυπική συνέντευξη που διεξάγεται εντός 48 ωρών από την προμήθεια SCP. Ο πράκτορας M█████ δούλευε στο Ίδρυμα εδώ και █ χρόνια και έχει ανακτήσει ή εξασφαλίσει █ SCP σε αυτό το διάστημα, εκ των οποίων η ανάκτηση του SCP-740 ήταν η έκτη φορά που ηγήθηκε ομάδα ανάκτησης.
<Αρχή Καταγραφής>
Συνεντευκτής: Παρακαλώ αναφέρετε με δικά σας λόγια τι έγινε κατά τη διάρκεια της αναθεσής σας για αποκατάσταση.
Πράκτορας M█████: Στάλθηκα για να ανακτήσω το αντικείμενο, τη φωτογραφία, από το σπίτι ενός κυρίου A█████ Φ█████████. Έπεσε στην αντίληψή μας όταν ο Κ. Φ█████████ προσπάθησε ανεπιτυχώς να το πουλήσει σε δημοπρασία, και το παρακολουθούσα για περίπου τρεις εβδομάδες πριν.
Συνεντευκτής: Τι τον εμπόδισε να το πουλήσει?
Πράκτορας M█████: Ο δημοπράτης αυτοαναφλέχθηκε. Θέλω να πω, η επίσημη αιτία θανάτου ήταν η εισπνοή καπνού, αλλά αυτό συνέβη.
Συνεντευκτής: Κατάλαβα. Παρακαλώ συνεχίστε.
Πράκτορας M█████: Αφού ο Κ. Φ█████████ ανέκτησε τη φωτογραφία, άρχισε να φέρνει ένα σωρό ανθρώπους να τη δουν, προσπαθώντας να την πουλήσει ξανά. Μέχρι τη στιγμή που επισκέφτηκα το σπίτι του, την είχε σχεδόν χαρίσει.
Συνεντευκτής: Και κανείς δεν την πήρε?
Πράκτορας M█████: Όταν ακούσετε τι έγινε, θα καταλάβετε γιατί. [Ο πράκτορας M█████ αναστενάζει και κάνει παύση για 3,5 δευτερόλεπτα.] Αφού πήρα την άδεια να πλησιάσω για την αγορά, πήρα μια ομάδα στο σημείο ανάκτησης. Η ανάκτηση θεωρούνταν χαμηλού κινδύνου, οπότε έμειναν κρυμμένοι, πίσω στο δρόμο, ενώ εγώ χτύπησα την πόρτα του σπιτιού του. Είχαμε κανονίσει τη συνάντηση για τις δύο παρά τέταρτο, και ήταν Μάρτιος ██, 19██. Είχε ένα πολύ ωραίο σπίτι, ένα τεράστιο αρχοντικό στη Νέα Αγγλία. Με καλωσόρισε, μου είπε να καθίσω, μου πρόσφερε λίγο κονιάκ, το οποίο αρνήθηκα. Ήταν πολύ γέρος, πολύ αδύνατος και ζαρωμένος, αλλά πολύ ζωηρός, μιλούσε πολύ με τα χέρια του.
Συνεντευκτής: Πώς συνέβη το περιστατικό?
Πράκτορας M█████: [Ρουφάει την ανάσα του.] Ναι. Λοιπόν, έκανε κουβεντούλα για περίπου δέκα λεπτά μέχρι που τον ρώτησα για τη φωτογραφία, και μετά έκανε σαν να είχε ξεχάσει ότι γι' αυτό ήμουν εκεί. Πηγαίνει, την παίρνει, την φέρνει πίσω σε ένα φάκελο και μου την δίνει. Δίστασε, όμως, και με κοίταξε περίεργα, σαν να προσπαθούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου ή κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων, το έβγαλα έξω, και εκεί ήταν, μια πολαρόιντ από την καταστροφή του Χίντενμπουργκ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τον ρωτήσω πώς κατάφερε να φωτογραφίσει την έκρηξη με μια φωτογραφική μηχανή που κατασκευάστηκε δεκαετίες μετά το συμβάν, και μου λέει ότι είναι μια φωτογραφία μιας φωτογραφίας. Και μετά αρχίζω να το ακούω.
Συνεντευκτής: Τι ακούσατε?
Πράκτορας M█████: Εκρήξεις. Φωτιά. Άνθρωποι - άνδρες, γυναίκες, παιδιά - ουρλιάζοντας με πόνο και τρόμο. [παύση για δέκα δευτερόλεπτα.] Ήταν σαν να με απορροφούσε αυτή η φωτογραφία, δεν μπορούσα να κοιτάξω αλλού. Τότε σκύβει μπροστά και αυτό διακόπτει τη συγκέντρωσή μου, σαν να είχα ξεχάσει ότι μπορούσα να κοιτάξω ψηλά. Μου ρίχνει πάλι αυτό το βλέμμα και μου λέει: "Τους ακούς κι εσύ, έτσι δεν είναι?". Είπα ναι. Μετά κουνάει το κεφάλι του σαν να είναι απογοητευμένος. "Είστε όλοι ίδιοι, χέσ' το", αυτό ακριβώς είπε.
Συνεντευκτής: Ξέρετε τι εννοούσε με αυτό?
Πράκτορας M█████: Ναι, έλεγε ότι όλοι όσοι έδειξε τη φωτογραφία μπορούσαν να ακούσουν πράγματα. Τον ρώτησα αν το έκανε και αυτός και είπε όχι, και μετά έφτασε να την πάρει πίσω. Τότε έγινε το περιστατικό. Μου λέει: "Όχι παιδί μου, σε θεωρεί ανάξιο, δώσ' την μου", και του είπα χωρίς έντονα λόγια ότι θα το έπαιρνα μαζί μου, ανέφερα μάλιστα και τον χαρτοφύλακα με τα χρήματα που είχα φέρει, αλλά δεν το δέχτηκε. Και λέει: "Έχω δει ανθρώπους να καίγονται μέχρι θανάτου επειδή δεν ήταν άξιοι. Δώσ' την μου τώρα". Μου ορμάει, ρίχνει την καρέκλα μου. Ήταν πολύ δυνατός για γέρος.
[Παύση για έντεκα δευτερόλεπτα.]
Συνεντευκτής: Συνεχίστε, παρακαλώ.
Πράκτορας M█████: Δεν το έκανα… Δεν υπήρχαν προηγούμενες πληροφορίες ότι ο τύπος ήταν κι αυτός ανωμαλία, αλλιώς θα τον επερνα μαζί μου. Θα είχα ακολουθήσει το πρωτόκολλο, θα είχα καλέσει την ομάδα μου. Αλλά με τις φωνές στο κεφάλι μου, τη φωτογραφία που δεν μπορούσα να αφήσω, και υπήρχε φωτιά που έβγαινε από τα μάτια του και από τo φαλακρό του κεφάλι - απλά πανικοβλήθηκα, εντάξει? Το κάνω αυτό εδώ και χρόνια, αλλά απλά φρίκαρα πάρα πολύ! Τράβηξα το όπλο μου, πυροβόλησα, πόσο, τρεις φορές, τέσσερις?
Συνεντευκτής: Το αρχείο αναφέρει τρεις πυροβολισμούς.
Πράκτορας M█████: Δεν θυμάμαι. Τέλος πάντων, το κάλεσα αμέσως, άρπαξα τον φάκελο και έφυγα από το σπίτι. Ένιωθα επίσης πολύ ζέστη, παρόλο που έκανε αρκετό κρύο, Μάρτιος στη Νέα Αγγλία και όλα αυτά.
Συνεντευκτής: Τότε κάηκε το σπίτι?
Πράκτορας M█████: [Παύση για πέντε δευτερόλεπτα.] Ναι. Μέχρι να βγω έξω, έβγενε καπνός από την οροφή. Μόλις εμφανιστεί η ομάδα μου και μου παίρνουν την ανωμαλία από τα χέρια μου, όλο το σπίτι τυλίγεται στις φλόγες. Έπρεπε να μείνουμε πολύ πίσω… Δεν μπορούσα να μην μείνω πίσω. Δεν ήθελα να είμαι κοντά του. Δρ, είδα τις αναφορές της σήμανσης. Ξέρετε τι έλεγαν?
Συνεντευκτής: Τι έλεγαν?
Πράκτορας M█████: Τοποθέτησαν το σημείο ανάφλεξης ακριβώς στο σημείο που έπεσε ο γερο-κοτζαμπάσης αφού τον πυροβόλησα. Το πτώμα του έβγαζε φλόγες σε όλο το μέρος μέσα σε τρία λεπτά. Εγώ… Χριστέ μου.
Συνεντευκτής: Ευχαριστώ, πράκτορα, αυτό είναι αρκετό.
<Τέλος Καταγραφής>
Τελική δήλωση: Ο πράκτορας M█████ παραπέμφθηκε σε ψυχιατρική αξιολόγηση για τρεις μήνες, για την αντιμετώπιση του ψυχικού τραύματος και της οξείας πυροφοβίας που δεν είχε σημειωθεί προηγουμένως στο ψυχολογικό του προφίλ. Αφού τα αμνηστικά δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν την κατάσταση, ο πράκτορας μετατέθηκε σε θέση γραφείου.