Μετάφραση χωρίς αναθεώρηση: Ενδέχεται να αντιμετωπίσετε σφάλματα σε αυτό το έγγραφο. Μπορείτε να διορθώσετε τυχόν προβλήματα που βλέπετε, αλλά η αναθεώρηση δεν θα εγκριθεί μέχρι να αναλάβει η ομάδα μετάφρασης.
SCP-6241
Ειδικές διαδικασίες περιορισμού: Η περιοχή γύρω από το SCP-6241 θα αποκλειστεί από το κοινό υπό την κάλυψη της προστασίας της άγριας ζωής. Κανένα προσωπικό δεν επιτρέπεται να πλησιάσει σε απόσταση 2 μέτρων από το SCP-6241.
Όλα τα ονόματα στα πρωτότυπα κείμενα που αφορούν τον SCP-6241-1 ή τους ανθρώπους του πρέπει να αφαιρεθούν.
Περιγραφή: Το SCP-6241 είναι ένα σοβαρά καμένο δέντρο αγνώστου είδους. Ένα τμήμα του κορμού του SCP-6241 λείπει- ωστόσο, το SCP-6241 παραμένει όρθιο με άγνωστο τρόπο.
Τα ανθρώπινα υποκείμενα που πλησιάζουν σε απόσταση 1,5 μέτρου τον SCP-6241 θα βιώσουν μια σειρά από όνειρα που αφορούν τον SCP-6241-1 κατά τη διάρκεια πέντε έως δέκα ημερών.
Τα υποκείμενα που έρχονται σε φυσική επαφή με το SCP-6241 θα αρχίσουν να βιώνουν έντονες παραισθήσεις που θα αυξάνονται σε διάστημα 24 ωρών. Αρχικά, οι παραισθήσεις θα αποτελούνται από ένα άγνωστο είδος λουλουδιού που φυτρώνει ανάμεσα σε άλλα φυτά. Αυτά τα λουλούδια θα εμφανίζονται πιο συχνά όσο περνάει ο καιρός. Επιπλέον, τα κτίρια θα αρχίσουν να εμφανίζονται ερειπωμένα. 24 ώρες μετά την έναρξη αυτών των παραισθήσεων, τα άτομα θα αρχίσουν να αισθάνονται μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια.
48 ώρες μετά την έναρξη των παραισθήσεων, τα άτομα θα φαίνονται ημιδιαφανή στους παρατηρητές και το μούδιασμα θα εξαπλωθεί σε όλο το σώμα. 2-4 ώρες μετά, τα υποκείμενα θα πάψουν να υπάρχουν.
Το SCP-6241-1 είναι μια εννοιολογική ανθρωποειδής οντότητα που διαθέτει ικανότητες αλλαγής της πραγματικότητας. Οι ικανότητες και η ύπαρξή του εξαρτώνται από τη συνεπή γνώση του ονόματός του σε ανθρώπινα υποκείμενα. Λόγω της διαγραφής του ονόματός του από όλα τα έγγραφα, δεν υπάρχει επί του παρόντος.
Συμπληρωματικό Έγγραφο: 6241-01: Καταχωρήσεις σε ένα ημερολόγιο που βρέθηκε κοντά στο SCP-6241. Προηγούμενες καταχωρήσεις υποδηλώνουν ότι το ημερολόγιο χρονολογείται από τον δέκατο ένατο αιώνα. Παρουσιάζει σοβαρές ζημιές από το νερό και πολλές από τις σελίδες του είχαν αφαιρεθεί πριν από την ανακάλυψή του.
…πίστευα ότι ήμουν απελπιστικά χαμένος- ήμουν σίγουρος ότι θα πέθαινα σε αυτό το δάσος. Ωστόσο, ήρθα σε μια θαυμάσια γη. Η πόλη περιβάλλεται από δέντρα που φέρουν πλούσια φρούτα- μπορεί να φταίει η πείνα, αλλά τα φρούτα που δοκίμασα ήταν υπέροχα. Όταν πέρασα τα τείχη, με κυρίευσε ζάλη. Η αρχιτεκτονική είναι παράξενη και αφύσικη. Η ίδια η πόλη σχεδόν με πονάει στην όψη- παραδόξως, δεν μπορώ να καταλάβω τις δομές της.
Το κέντρο της πόλης είναι ανοιχτό με εξαίρεση ένα δέντρο που λάμπει. Πολλά αντικείμενα βρίσκονται στους πρόποδες του δέντρου, αλλά μέσα στην κούρασή μου, δεν κατάφερα να τα επιθεωρήσω.
Οι κάτοικοί της με υποδέχτηκαν θερμά. Μιλούν σε μια παράξενη γλώσσα, αλλά μετά (;) διαπίστωσα ότι καταλαβαίνω τη γλώσσα τους. Μου πρόσφεραν πολλά πράγματα, αλλά το μόνο που δέχτηκα ήταν ένα μέρος για να μείνω. Προσεύχομαι η καλοσύνη τους να είναι γνήσια.
Διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι δρόμοι εδώ οδηγούν στο κέντρο της πόλης. Υπήρχε ένα πλήθος γύρω από το δέντρο, στο οποίο προσπάθησα να ενταχθώ, αλλά αρκετοί άνθρωποι με εμπόδισαν. (?) οι γύρω μου σιώπησαν. Φαίνεται ότι υπάρχει κάτι που δεν θέλουν να μάθω.
Περπάτησα κατά μήκος ενός μονόδρομου μέχρι που ο ήλιος άρχισε να πέφτει, αλλά όταν γύρισα πίσω, μπόρεσα να φτάσω στο κέντρο της πόλης μέσα σε μισή ώρα. Όσο απομακρυνόμουν από το κέντρο, τα κτίρια γίνονταν πιο συγκεχυμένα και παράξενα λουλούδια φύτρωναν σχεδόν παντού.
Αυτή η πόλη είναι αφύσικη, αλλά με γοητεύει.
Αρχίζω να αισθάνομαι άβολα.
Σήμερα, επιχείρησα να προχωρήσω περισσότερο στο δρόμο. Κάποια στιγμή, έχασα την αίσθηση στο σώμα μου. Κινούμουν, αλλά δεν μπορούσα να αισθανθώ το έδαφος κάτω από μένα ή την κίνηση των ποδιών μου. Προσπάθησα να τσιμπήσω το χέρι μου, αλλά δεν είχα καμία αίσθηση. Κάποια στιγμή ανέκτησα την αίσθηση ενώ επέστρεφα, αλλά ήταν μια τρομακτική εμπειρία παρ' όλα αυτά.
Το πλήθος έχει αυξηθεί σε μέγεθος και οι ντόπιοι δεν είναι τόσο χαρούμενοι. Φοβάμαι ότι κάτι δεν πάει καλά.
Αρκετοί άνθρωποι έχουν αρρωστήσει. Πολλοί άλλοι συμπεριφέρονται εχθρικά απέναντί μου. Πιστεύω ότι έχω παρατείνει το καλωσόρισμά μου.
(?)
Θα ξεκινήσω τις προετοιμασίες μου για να φύγω αμέσως.
Με έφεραν στο κέντρο σήμερα. Κάτω από το δέντρο υπάρχει ένα πλάσμα που το αποκαλούν [ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΛΟΥΣΙΑΣΜΕΝΑ]. Έχει τη μορφή γυναίκας, αλλά είναι λάθος.
Ήταν έξαλλο- μου είπε ότι σκοτώνω τους ανθρώπους του. Προσπάθησα να μιλήσω, αλλά η φωνή μου δεν έβγαινε. (?)
ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ. ΒΓΕΊΤΕ ΈΞΩ.
ΕΊΣΑΙ ΠΑΝΟΎΚΛΑ.
ΕΊΣΑΙ Ο ΘΆΝΑΤΟΣ ΤΟΥΣ.
Το ημερολόγιό μου είχε χαθεί για μια μέρα. Όταν είδα την προηγούμενη σελίδα, ξαφνιάστηκα τουλάχιστον, αλλά είναι σαφές ότι δεν είμαι πλέον ευπρόσδεκτος.
Προσπάθησα να φύγω σήμερα, αλλά δεν μπόρεσα να βρω την έξοδο. Εγώ (?)
Τα λουλούδια αρχίζουν να μεγαλώνουν πιο κοντά στο κέντρο της πόλης, και το δέντρο αρχίζει να μαραίνεται. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά έχει προκαλέσει στους κατοίκους αυτής της πόλης μεγάλη αγωνία.
Αυτό το μέρος αρχίζει να γίνεται όλο και πιο αφύσικο. Πρέπει να βιαστώ να βρω την έξοδό του.
Φοβάμαι για τη ζωή μου. Πολλοί άνθρωποι έχουν αρρωστήσει- η παράξενη καταχώρηση στο ημερολόγιό μου φαίνεται ακόμα πιο απειλητική.
Δεν μπορώ να βρω την έξοδο και δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να με βοηθήσει. Θα συνεχίσω τις προσπάθειές μου, αλλά αρχίζω να αμφιβάλλω για την ικανότητά μου να φύγω.
ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΤΕ ΜΑΖΊ ΤΟΥΣ.
ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΊΖΕΙ (?)
Η ασθένεια έχει εξαπλωθεί σημαντικά από την τελευταία μου καταχώρηση. Η πόλη καταρρέει γύρω μου.
Δεν επιθυμώ να πεθάνω μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. Η τελευταία μου ελπίδα είναι το πλάσμα- φαίνεται να έχει κάποιο έλεγχο σε αυτή τη γη.
ΚΑΙ ΈΤΣΙ ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΊΑ.
ΠΌΣΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΆΝΟΥΝ; ΌΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΏ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΏΣΩ, Η ΔΎΝΑΜΉ ΜΟΥ ΦΘΊΝΕΙ. ΦΟΒΆΜΑΙ ΌΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΑΠΟΜΕΊΝΕΙ ΠΟΛΎΣ ΧΡΌΝΟΣ.
ΓΕΝΙΈΣ ΞΟΔΕΎΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΟΥΝ ΈΝΑΝ ΠΑΡΆΔΕΙΣΟ, ΚΑΙ ΑΥΤΌΣ ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΕΝΌΣ ΞΈΝΟΥ.
ΤΥΦΛΏΘΗΚΑ ΑΠΌ ΤΑ ΟΡΆΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΎΝΑΜΉΣ ΜΟΥ, ΚΙ ΕΚΕΊΝΟΙ ΤΥΦΛΏΘΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ.
ΈΝΑ ΤΑΙΡΙΑΣΤΌ ΤΈΛΟΣ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΊΑ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ (?),
ΚΑΙ ΜΈΧΡΙ ΤΌΤΕ, ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΏ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΟΥΛΟΎΔΙΑ.
Συμπληρωματικό Έγγραφο 6241-02: Μια καταγραφή των ονείρων που προκάλεσε το SCP-6241, όπως τα περιέγραψε ο Ερευνητής Warren.
04/17/21
Είδα ένα παράξενο όνειρο χθες το βράδυ. Καθόμουν κάτω από ένα δέντρο και γύρω μου μαζεύονταν άνθρωποι που μου έδιναν δώρα. Δεν ήμουν όμως συγκεντρωμένος σε αυτούς- κατά κάποιο τρόπο παρακολουθούσα έναν άνδρα έξω από το πλήθος καθώς περπατούσε. Δεν είμαι σίγουρη γιατί, αλλά με ενδιέφερε ιδιαίτερα.
Ήταν προφανώς μια ειδική περίσταση. Οι άνθρωποι που συνωστίζονταν γύρω μου ήταν ενθουσιασμένοι από την παρουσία μου και μόνο. Νομίζω ότι ήμουν κάποιου είδους θεός. Ένα παιδί με ρώτησε γιατί ήμουν εκεί και εγώ απλώς γέλασα. Δεν απάντησα ποτέ στην ερώτησή της- η αλήθεια ήταν ότι ήθελα εξουσία.
04/18/21
Καθόμουν πάλι κάτω από το δέντρο. Ήταν ιδιαίτερα ηλιόλουστη αυτή τη φορά, και δεν μπορούσα να μετακινηθώ από κάτω χωρίς να ζεσταθώ δυσάρεστα. Υπαινίσσεται ότι μπορούσα να ελέγξω τον καιρό, αλλά για οποιονδήποτε λόγο, δεν ήθελα να τον αλλάξω.
Κάποιος έσπρωξε μέσα από το πλήθος, κρατώντας ένα παιδί. Το ίδιο παιδί από το προηγούμενο όνειρό μου. Ήταν τρομερά άρρωστο. Έτρεξα προς τα εκεί και έβαλα ένα χέρι στο κεφάλι της. Τα συμπτώματά της εξαφανίστηκαν, αλλά φοβόμουν. Ήμουν θυμωμένη. Ο άνθρωπος είχε φέρει τις ασθένειες του λαού του σε εμάς.
Ξεκαθάρισα ότι ο λαός μου έπρεπε να μείνει μακριά του. Θα αντιμετώπιζα το θέμα το συντομότερο δυνατό.
04/19/21
Ήμουν εκεί, κάτω από το δέντρο, αλλά ο κόσμος είχε φύγει. Ο άντρας περπάτησε προς τα εκεί και εγώ στάθηκα. Δεν επρόκειτο να τον σκοτώσω- θα του έδινα μια ευκαιρία.
Του είπα να φύγει από την πόλη και να μην ξαναγυρίσει. Του είπα πώς σκότωνε τους ανθρώπους μου. Φώναξα την απογοήτευσή μου γιατί ήταν ο μόνος που ήταν τριγύρω για να ακούσει. Τον ανάγκασα να σταθεί και να τα ακούσει όλα αυτά.
Και όταν τον άφησα να φύγει, έτρεξε.
04/20/21
Το πλήθος ήταν και πάλι εκεί, αλλά στην αρχή δεν τους έδωσα σημασία. Ο άνθρωπος δεν είχε φύγει και ήμουν έξαλλος. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι ο θυμός δεν θα έλυνε αυτό το πρόβλημα.
Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας φροντίζοντας τους αρρώστους- η ασθένεια είχε ήδη εξαπλωθεί αρκετά. Όλο αυτό το διάστημα, όμως, το πρόβλημα του άνδρα με βασάνιζε. Αν μπορούσα να τον βγάλω από την εξίσωση, είχαμε μια ευκαιρία να επιβιώσουμε.
Θυμήθηκα πώς τον παρακολουθούσα να γράφει σε ένα ημερολόγιο κάθε βράδυ, και μου ήρθε μια ιδέα. Έκλεψα το ημερολόγιό του, έσκισα τη μια σελίδα μετά την άλλη. Ήξερα ότι ήταν παιδαριώδες, αλλά δεν με ένοιαζε. Ήθελα απλώς να καταστρέψω κάτι που του ήταν αγαπητό. Και τελικά, άρχισα να γράφω.
04/21/21
Οι άνθρωποι πέθαιναν. Φοβόμουν. Υπήρξα λόγω της πίστης, και με τους ανθρώπους που πίστευαν σε μένα να πεθαίνουν, δεν επρόκειτο να υπάρχω για πολύ ακόμα.
Οι δυνάμεις μου είχαν αρχίσει να μειώνονται. Η πόλη ήταν δικό μου δημιούργημα- δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς εμένα. Δεδομένου ότι εξαφανιζόμουν, ο χώρος είχε αρχίσει να καταρρέει.
Παρακολουθούσα τους ανθρώπους να πανικοβάλλονται- παρακολουθούσα τους ανθρώπους να θρηνούν. Παρακολουθούσα καθώς υπέφεραν. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να βοηθήσω.
Τελικά, σκότωσα τον άνθρωπο. Δεν ξέρω πώς, δεν θυμάμαι πώς. Το άψυχο σώμα του απλά βρισκόταν εκεί μπροστά μου.
04/22/21
Η αρρώστια είχε πάρει τους ανθρώπους μου και με αυτόν τον τρόπο θα έπαιρνε και εμένα.
Κάθισα κάτω από το μαραμένο μου δέντρο, κρατώντας το ημερολόγιο του άντρα, και με τρεμάμενο χέρι έγραψα την τελευταία του καταχώρηση.